تاثیر برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی توانمندسازی بر ارتقاء رفتارهای خود مراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ شهر اصفهان

Authors

داود شجاعی زاده

davoud shojaeezadeh tehran university of medical sciencesدانشگاه علوم پزشکی تهران آذر طل

azar tol tehran university of medical sciencesدانشگاه علوم پزشکی تهران غلامرضا شریفی راد

gholamreza sharifirad isfahan university of medical sciencesدانشگاه علوم پزشکی اصفهان فاطمه الحانی

fatemeh alhani tarbiat modares universityدانشگاه تربیت مدرس

abstract

زمینه و هدف : توانمندسازی بیمار به عنوان یک برنامه موثر در راستای آموزش خود مراقبتی و تغییر رفتار در مراقبت دیابت محسوب می گردد. این مطالعه به بررسی ارزشیابی الگوی توانمندسازی بر ارتقاء رفتارهای خود مراقبتی در بیماران دیابتی نوع 2 شهر اصفهان می پردازد.   روش کار : این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی شاهد دار بود که 140 بیمار در دو گروه مداخله و مقایسه پس از انجام پیش آزمون با انجام تخصیص تصادفی وارد شدند. در مرحله پیش آزمون، کلیه اطلاعات دموگرافیک و مرتبط با سلامت و بیماری از بیماران اخذ گردید. سپس افراد گروه مداخله، در پنج گروه چهارده نفری تقسیم شده و در برنامه توانمندسازی با استفاده از استراتژی حل مسئله گروهی و حمایت همسالان که بر اساس سازه های مدل طراحی شده بود، شرکت نمودند. افراد گروه مقایسه آموزش رایج مرکز را طبق روال قبل ادامه دادند و به صورت جداگانه بدون تماس با گروه مداخله به تکمیل پرسش نامه ها اقدام نمودند. اهداف توانمندسازی در این مطالعه با مفهوم خودمراقبتی مورد بررسی قرار گرفت. در پیگیری بلافاصله و سه ماه بعد ابزار خودمراقبتی دیابت بررسی گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری spss نسخه5/11و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد.   یافته ها: دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتند (05/0 < p ). مقیاس خودمراقبتی کلی در گروه مداخله معنی دار بود،اما در گروه مقایسه و بین دو گروه اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت (05/0 < p ). در مورد خرده مقیاس های خودمراقبتی دیابت، رعایت تغذیه در گروه مداخله و بین دو گروه در پس آزمون دوم (پیگیری سه ماهه) ارتباط معنیداری داشت (03/0 = p )، فعالیت بدنی در دو گروه معنی دار بود (001/0 < p ) و بین دو گروه بین دو گروه این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. خرده مقیاس های خودپایشی، رعایت رژیم دارویی و مراقبت از پا در گروه مداخله تفاوت   معنی داری داشتند (001/0 < p )، اما در بین دو گروه این تفاوت معنی دار نبود (05/0 < p ). خرده مقیاس استعمال دخانیات در گروه مداخله تفاوت   معنی داری داشت (03/0 = p ) و تنها در پس آزمون دوم بین دو گروه اختلاف معنی دار آماری مشاهده گردید.   نتیجه گیری : نتایج مطالعه نشان داد که آموزش مبتنی بر الگوی توانمندسازی در گروه مداخله با استراتژی های حل مسئله گروهی و گروه همسالان دارای اثر بخشی در مقایسه با آموزش های رایج دیابت در برخی از خرده مقیاس ها می باشد.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

تاثیر برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی توانمندسازی بر ارتقاء رفتارهای خود مراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شهر اصفهان

  Background: Patient empowerment is considered as an effective paradigm in self- care education and behavior change in diabetes care. This study examined the impact of pre, immediately and a-3 months, empowerment –based diabetes education in promoting self-care behaviors in type 2 diabetic patients in Isfahan city.   Methods : This randomized control trial enrolled 140 adults with type 2 diabe...

full text

بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر رفتارهای خود مراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شهر لامرد سال 1391

چکیده مقدمه: علیرغم شیوع بالای دیابت نوع دو در جهان و عوارض ناتوان کننده آن در جوامع مختلف، از جمله ایران،اغلب مبتلایان به دیابت، در انجام رفتارهای خودمراقبتی کوتاهی میکنند. با توجه به یافته های متفاوت در ارتباط بارفتارهای خودمراقبتی در مبتلایان به دیابت، پژوهشی با هدف تاثیر آموزشمبتنی بر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر رفتارهای خودمراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو صورت گرفت. روش کار: ...

15 صفحه اول

تاثیر آموزش رفتارهای خود مراقبتی بر کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

زمینه و هدف: دیابت شایع‌ترین بیماری ناشی از اختلالات سوخت‌وساز است که در صورت عدم کنترل آن، می‌تواند باعث کاهش کیفیت زندگی در مبتلایان شود؛ لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش رفتارهای خود مراقبتی بر کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام گردیده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1394 بر روی 90 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در شهرستان چالدران اجرا شد....

full text

تاثیر آموزش رفتارهای خود مراقبتی بر کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

زمینه و هدف: دیابت شایع ترین بیماری ناشی از اختلالات سوخت وساز است که در صورت عدم کنترل آن، می تواند باعث کاهش کیفیت زندگی در مبتلایان شود؛ لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش رفتارهای خود مراقبتی بر کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام گردیده است. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1394 بر روی 90 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در شهرستان چالدران اجرا شد....

full text

تاثیر برنامه خود مراقبتی مبتنی بر الگوی اورم بر ابعاد جسمی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

چکیده: زمینه و هدف: بیماری مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن و پیشرونده است که در حد زیادی کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه خودمراقبتی مبتنی بر الگوی اورم بر ابعاد جسمی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 70 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس عضو انجمن مولتیپل اسکلروزیس ایران (20 تا 40 سال...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
مجله علوم پزشکی رازی

جلد ۲۰، شماره ۱۰۷، صفحات ۱۸-۳۱

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023